23 Nisan 1999 bundan tam 14 yıl öncesi bir cuma günü. Beşiktaş İnönü'de Samsuspor'la mücadele ediyor. Maç öncesi Beşiktaş 63 puanla 2., Samsunspor ise 32 puanla 11. sırada bulunuyor.
O gün 7 yaşındaki bir çocuk, her yaşıtının veremeyeceği bir karar verdi. Ya annesi ve arkadaşlarıyla 23 Nisan'ı doyasıya kutlamaya gidecekti, ya da babasıyla İnönü'ye maça. Ve O maçı seçti. Yeni açığın en üst katından Beşiktaş'ı seyretti.
Bu maça dair en net hatırladığım şey bu, maçı tekrar izleyince biraz daha araştırınca her şey netleşti tabi. Beşiktaş'ın çok maçı vardır böyle, saldırır saldırır yıkamaz direkleri, geçemez kaleciyi. Hakem de eklenir bazen buna. Tam öyle oldu işte o gün. Direkten dönen toplar, kaçan penaltı, Samsunlu Yılmaz'ın topu kaleci gibi çıkartması, hakemin bunu sadece izlemesi. Beşiktaş taraftarı beraberliğin üzüntüsüyle döndü bu maçtan evlerine. Sadece ben değildim belki de o gün maçı seçen tek çocuk, bir çok çocuk üzgün uyudu 23 Nisan 1999 gecesi. 2 yıl önce Vansporlu Aykut gibi Yılmaz da itiraf etmiş elle topu kestiğini, ama Aykut'un itirafı gibi Yılmaz'ın itirafı da Beşiktaş'a kaçan 2 puanı getirmemiştir.
Olayın en acı durumu ise sezon sonunda Beşiktaş şampiyonluğu Galatasaray'a 1 puan farkla kaptırır. Galatasaray üst üste 4. kez şampiyon olur. *Ufak bir dip not aynı hafta Galatasaray, Trabzonspor'u deplasmanda çok rahat bir skorla 3-0 mağlup eder.
Maç sonunda oluşan puan durumu
Maçın Özeti
