8 Aralık 2002 Galatasaray-Beşiktaş

7 Aralık gecesi, o an yatakta olması gereken çocukla babası, mutfakta karşılaşır, tabi ki konu yarın oynanacak maçtır. Ve maçın heyecanıyla Aralık'ın soğuğunda dışarıda bulurlar kendilerini. Uzun zamandır Beşiktaş'ın şampiyon olamaması, Galatasaray'lı arkadaşların bir şekilde hep mutlu olması ve anneannemizin ligi. O dönemki Galatasaray tablosu, Türkiye'nin babası, dokunulmaz kabadayısıdır. Durum böyle olunca Beşiktaş'lı bir çocuğun Galatasaray'a duyduğu nefret, matematik dersine duyduğuyla eşit oluyor.

Gün Aralık'ın 8'ine doğduğunda, Beşiktaş'ın 2004 yılına kadar bırakmayacağı liderliğe de doğmuş oluyor. 100. Yıl, efsane kadro ve liderlik için tek engel var, Sami Yen deplasmanında Galatasaray'ı yenmek. Üstelik Galatasaray'ın başka bir amacı maçı kazanıp 26 maç kendi sahasında üst üste kazanarak rekorlar kitabına girmek. 2 Aralık 2001'den tanıdık gelen bir amaç bu.

Mircea Lucescu sezon başında Galatasaray'dan ayrılıp gelmiştir Beşiktaş'a, Galatasaray'a karşı da ilk maçıdır bu. Hava buz olduğundan Galatasaray taraftarı da pek ilgi göstermemiştir maça. Beşiktaş taraftarına ayrılan 500 kişilik tribün tamamen doludur. Oradaki 500 kişi hayatları boyunca yaşayacakları en güzel geceyi yaşamak için oradadırlar.

Maç saati geldi takımlar sahaya çıktı, kahvenin en arka sırasında izlenmekte maç. Hasan Şaş, Hakan Ünsal, Ümit Karan, Bülent Korkmaz, Emre Aşık, Galatasaray'ın bu itici kadrosu, o gün daha itici, daha saldırgan. Öyle agresif çıktı ki Galatasaray maça, Beşiktaş'ın arkalarından geldiğini, artık bu baba günlerinin sonlarına geldiğinin farkındalar. Dirsekler tekmeler havada uçuşuyor.

İlk yarı Galatasaray bir kaç uzaktan şutla baskı kurmaya çalışsa da çok etkisi olmaz, İlhan'ın karşı karşıya kaçırdığı golle biter ilk yarı. İkinci yarı başlar, ilk net pozisyon 59. dakikada Hasan Şaş'la Galatasaray yakalar, yere düşürülür Hasan ama devam der hakem net penaltıya. Burada bir parantez açıyorum, yıllardır ne zaman bir Galatasaraylı arkadaşla hakem muhabbetine girsem bu pozisyonu hatırlatır. Doğru bu pozisyon penaltıdır, o dönemi araştırdığımda gazeteler, yazarlar sadece bunu yazmış, ama 59. dakikaya kadar Emre'nin ve Bülent'in net şekilde kırmızı görmesi gerekir. Maçın tamamı izlendiğinde bu çok net belli oluyor, ama herkes istediğini görüyor. Pozisyon sonrası hakem Hasan'ın itirazına kırmızı göstermeyerek telafi ediyor durumu zaten. Galatasaray'ın maçı 11 kişi tamamlaması mucizevi bir olay.

Hasan Şaş'ın itiraz ettiği penaltı pozisyonunda hakeme koşarken Zago'nun çaktırmadan taktığı çelmeyi canım sıkıldıkça açar izlerim. Hasan o kadar abartılı itiraz eder ki bıraksalar Kuddusi Müftüoğlu'nu öldürecek gibi dursa da, pozisyon sonrası çirkeflikten başka hiç bir şey yapmaz.

Beşiktaş ilk sinyali 69. dakikada Zago'yla verir. Tümer Eski Açık'taki deplasman tribünü önünden arka direğe nefis bir orta keser, Zago ayağının dışıyla vurur topa, sağ direğin içine çarpıp oyuna geri gelir top. Geliyordu liderlik, hissettiriyordu, çok az kalmıştı. Zago'nun yüzündeki ifade her şeyi gösteriyordu zaten. Galatasaraylı oyuncular bunu hissederek agresifliğe devam ediyordu.

Ve dakikalar geçer, 77'yi bulur, Tümer, İbrrahim'e verir pası, İbrahim Ahmet'e attığı topu tekrar geri alır, Emre Aşık'ı geçer Deli, yıllardır kullanmadığı ve sadece bir kere kullanacağı sağ ayağıyla Mondragon'un solundan topu ağlara gönderir.

Karlar düşer, düşer, düşer ağlarım

Hem Fener'i, hem Cimbom'u ağlatır

Ali Sami Yen'de rekoru bozmaya, Japonya'ya selam çakmaya, liderliği almaya sadece 13 dakika var artık.

Cordoba'nın bir kaç hatası dışında net pozisyon yakalayamaz Galatasaray, Beşiktaş taraftarında inanılmaz bir sevinç varken, 7-8 yıllık Galatasaray popülaritesinin son dakikalarıdır artık. Hakem bitiş düdüğünü çalar, Beşiktaş artık liderdir. Hasan Şaş ve tayfası maç sonrası da formanın hakkını verirler.